نارسایی قلبی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که قلب نتواند به اندازه کافی خون را پمپاژ کند. این منجر به جریان ناکافی خون به اندام های حیاتی مانند کلیه ها ، کبد و دستگاه گوارش و همزمان احتقان (جمع شدن مایع) در سایر اندام های حیاتی مانند ریه ها و یا پاها و شکم می شود.
در برخی موارد، نارسایی قلبی می تواند خفیف باشد و علائم جزئی ایجاد کند که تنها با فعالیت بدنی مشهود است. در موارد دیگر می تواند شدید (باعث ایجاد علائم در حالت استراحت) یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. شایع ترین علائم نارسایی قلبی تنگی نفس، طپش قلب، کاهش قدرت فعالیت، خستگی، تورم پا و سایر علائم احتباس مایعات است.
اگرچه نارسایی قلبی یک بیماری جدی است، اما درمان های ایمن و موثر در دسترس هستند. درمان می تواند علائم را کاهش دهد ولی مهمتر به شما کمک کند طولانی تر زندگی کنید.
عملکرد طبیعی قلب و نارسایی قلب: برای درک اینکه وقتی فردی دچار نارسایی قلبی می شود چه اتفاقی می افتد، به درک عملکرد طبیعی قلب نیاز دارید.
●عملکرد طبیعی قلب – قلب دارای چهار حفره است. دو حفره فوقانی دهلیز راست و دهلیز چپ هستند. دو حفره پایینی بطن راست و چپ هستند . خون از بدن از طریق دهلیز راست وارد بطن راست (جمع هر دو را قلب راست می نامیم) می شود. از قلب راست به ریه ها جریان می یابد، و اکسیژن را می گیرد. سپس خون از طریق دهلیز چپ و به بطن چپ ( جمع دو حفره راقلب چپ می نامیم) باز می گردد و قلب چپ خون اکسیژن دار را به کل بدن پمپاژ می کند.
●نارسایی قلبی – در یک فرد مبتلا به نارسایی قلبی ، قلب او نمی تواند خود را با افزایش نیاز بدن به اکسیژن وفق دهد. نتیجه نهایی، تحویل کمترخون ( اکسیژن و مواد مغذی) به بدن که به آن «نارسایی قلبی» می گویند.
انواع نارسایی قلبی
دو نوع اصلی نارسایی قلبی وجود دارد. آنها بر اساس کاهش یا حفظ “کسر جهشی” (که نشان می دهد بطن چپ چقدر قادر به پمپاژ است) تعریف می شوند:
●در «نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته» (HFrEF) که «نارسایی قلبی سیستولیک» نیز نامیده می شود) قلب بیش از حد ضعیف است. قلب به طور موثر و کافی منقبض نمی شود.
●در “نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده” (HFpEF) که “نارسایی قلبی دیاستولیک” نیز نامیده می شود) قلب بیش از حد سفت است ، شل نمی شود تابه اندازه کافی دوباره قلب با خون پر شود و علارغم انقباض نرمال (EF) نمی تواند نیاز بدن را تامین کند
علل نارسایی قلبی
نارسایی قلبی ناشی از بیماری یا شرایطی است که به قلب آسیب می رساند. خوشبختانه، درمان این شرایط در مراحل اولیه اغلب می تواند از پیشرفت نارسایی قلبی (کنترل بیماری) جلوگیری کند یا پیشرفت آن را کند کند و حتی موجب برگشت نارسایی قلبی (بهبود بیماری) شود. شایع ترین علل نارسایی قلبی عبارتند از:
فشار خون بالا – در افراد مبتلا به فشار خون بالا (پرفشاری خون نامیده می شود)، قلب باید برای پمپاژ خون، بیشتر کار کند. با گذشت زمان (حدود ده سال یا گاهی کمتر و بیشتر) ، این افزایش حجم کار می تواند توانایی قلب را برای استراحت و پر شدن از خون کاهش دهد. (به آموزش به بیمار: فشار خون بالا در بزرگسالان مراجعه کنید.)
بیماری عروق کرونر قلب (آنژین قلبی یا سکته های قلبی) – در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب، شریان‌هایی که خون را به قلب می‌رسانند، با رسوبات چربی (پلاک‌ها) مسدود می‌شوند و جریان خون را کاهش می‌دهند. در نتیجه، بخش‌هایی از عضله قلب از اکسیژن محروم می‌شوند (مخصوصاً در حین ورزش، زمانی که بدن به اکسیژن بیشتری نیاز دارد)، و قلب نمی‌تواند به خوبی کار کند. اگر شریان به طور کامل مسدود شود، بیماری عروق کرونر قلب نیز می تواند منجر به حمله/سکته قلبی (که انفارکتوس میوکارد نیز نامیده می شود) شده و باعث آسیب دائمی به عضله قلب شود. آنژین یا سکته قلبی می تواندعملکرد قلب را مختل کند ومنجر به نارسایی قلبی شود
کاردیومیوپاتی – زمانی که عضله قلب بطور اولیه درگیر شده وبه طور طبیعی پمپاژ نمی کند یا شل نمی شود، اما دلیل آن فشار خون بالا ، بیماری دریچه قلب یا بیماری عروق کرونر قلب نیست، کاردیومیوپاتی قلبی می نامند. کاردیومیوپاتی می تواند به شرایط پزشکی مختلف، از جمله برخی اختلالات خودایمنی، جهش ژنتیکی، تجمع پروتئین های غیر طبیعی در بدن یا عفونت (میوکاردیت یا میوپریکاردیت) مرتبط باشد. با این حال، اغلب علت ناشناخته است.
بیماری دریچه قلب – تعدادی از شرایط می تواند به دریچه های قلب آسیب برساند (که به طور معمول باعث می شود خون در قلب با فشار مناسب و در جهت درست جریان نیابد: دریچه می تواند دچار گرفتگی شود (“تنگی دریچه”)، که در جریان خون از طریق دریچه اختلال ایجاد می کند و فشار را در حفره قلب افزایش می دهد. یا دریچه ممکن است نشتی داشته باشد و باعث برگشت جریان خون به سمت عقب شود (“نارسایی دریچه “). گاهی اوقات، هر دوی این موارد اتفاق می افتد و یک دریچه هم تنگ می شود و هم نارسا.
علائم نارسایی قلبی
با کاهش مقدار خون پمپاژ شده توسط قلب (“برون ده قلبی”)، علائم مختلفی می تواند ایجاد شود، از جمله:
●تنگی نفس، که ممکن است بیمارنیاز داشته باشد که فعالیت های عادی خود را کاهش دهید
●تنگی نفس در حالت درازکش، یابا چند بالش بخوابید تا سر خود را بالا بیاورید یا حتی مجبور باشد نشسته بروی مبل بخوابد
●احساس خستگی دائم یا خستگی سریع.
●ضعف به خصوص پاها هنگام ورزش.
●سبکی سر یا سرگیجه.
● طپش قلب و ضربان قلب سریع، حتی در هنگام استراحت.
●ورم در ساق پا و پا (ادم) یا در شکم (آسیت).
●کاهش وزن غیر عمدی (در نارسایی شدید قلبی).
تشخیص نارسایی قلبی
نارسایی قلبی بر اساس سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و مجموعه ای از آزمایشات تشخیص داده می شود. این آزمایشات می تواند به پزشک شما بگوید که قلب شما چقدر کار می کند و همچنین می تواند به تعیین علت نارسایی قلبی شما کمک کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نوار قلب یا الکتروکاردیوگرام (ECG) – نوار قلب فعالیت الکتریکی را که باعث ضربان قلب می شود اندازه گیری می کندوممکن است شرایطی را که می تواند باعث نارسایی قلبی شود، مانند ریتم غیر طبیعی قلب یا حمله قلبی را تشخیص دهد.
●آزمایش خون معروف به پپتید ناتریورتیک B (BNP) یا N-terminal pro-BNP (NT-proBNP) – BNP هورمونی است که توسط قلب تولید می شود. وقتی فردی نارسایی قلبی دارد، سطح BNP یا NT-proBNP بالاتر از حد طبیعی است.
●عکس قفسه سینه – عکس قفسه سینه اندازه و شکل قلب و عروق خونی بزرگ در قفسه سینه را نشان می دهد. همچنین می‌تواند نشان دهد که آیا مایعی در ریه‌ها وجود دارد.
●اکوکاردیوگرافی – اکوکاردیوگرافی از اولتراسوند (امواج صوتی با فرکانس بالا بدون ضرر و بدون اشعه) برای ارزیابی اندازه و عملکرد حفره‌های قلب و ساختار و عملکرد دریچه‌های قلب استفاده می‌کند. این شامل اندازه گیری میزان پمپاژ بطن چپ (“کسری جهشی”) است. یک اکوکاردیوگرافی دو بعدی بصورت اولیه برای تشخیص و دوره ای برای بررسی اینکه آیا عملکرد قلب شما در طول زمان تغییر می کند یا خیر انجام می شود.
● استرس تست ها – تست ورزش (راحت ترین استرس تست) تعیین می کند که قلب شما در طول ورزش چگونه عمل می کند (معاینه در شرایط استراتحتی، کامل نیست). این یکی از راه‌های جستجوی نشانه‌های کمبود خونرسانی به قلب است که ناشی از انسداد عروق کرونر است. با مشاهده نوار قلب، فشار خون و ضربان قلب هنگام راه رفتن یا دویدن روی تردمیل، واکنش قلب شما به ورزش را مشاهده خواهد شد. علاوه بر تست ورزش، روش های تصویربرداری ( مثل استرس اکو و اسکن پرفیوژن هسته ای قلب) ممکن است برای اندازه گیری تأثیر ورزش بر قلب انجام شود.
● کاتتریزاسیون قلبی (آنژیوگرافی و کت راست و چپ و …) – کاتتریزاسیون قلبی به اندازه گیری عملکرد قلب کمک می کند و تصاویری از عروق کرونر برای جستجوی انسداد ارائه می دهد. در طول آزمایش، پزشک یک کاتتر را از طریق یک رگ خونی بزرگ در کشاله ران (یا بازو) وارد و سپس آن را به سمت عروق و یا حفرات قلب می‌برد. برای مشاهده عروق و ساختار قلب توسط اشعه ایکس، کنتراست به کاتتر تزریق می شود. عملکرد و پمپاژ قلب را می توان در طول کاتتریزاسیون نیز ارزیابی کرد.
●سایر آزمایشات تصویربرداری – توموگرافی / سی تی اسکن کامپیوتری (CT scan)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (CMR) و اسکن هسته ای همگی آزمایش های تصویربرداری هستند. پزشکان می توانند از اینها برای بررسی عضله قلب و عروق کرونر در شرایط خاص استفاده کنند. به عنوان مثال، ام آر آی یا اسکن هسته ای می تواند التهاب قلب را تشخیص دهد. یا از سی تی اسکن برای بررسی عروق کرونر(بدون انژیوگرافی تهاجمی) برای بررسی بیماری استفاده می شود.
عوارض نارسایی قلبی
نارسایی قلبی بجز علائم فوق الذکر، می تواند عوارضی ایجاد کند که گاهی می تواند خطرناک و حتی تهدید کننده زندگی شود. در صورت عدم درمان، نارسایی قلبی به طور کلی یک بیماری پیشرونده است. هدف از درمان نارسایی قلبی بجز تسکین علائم ، کاهش احتمال بروز عوارض و کند کردن، متوقف کردن یا معکوس کردن پیشرفت فرآیند زمینه ای است..
برخی از عوارض شایع نارسایی قلبی عبارتند از:
●ریتم های نامنظم قلب (آریتمی) – این مشکلات می توانند علائم شما را بدتر کنند. اگر ضربان قلب غیرطبیعی باعث تجمع خون در دهلیز چپ شود، برخی نیز می توانند باعث لخته شدن خون و سکته های مغزی شوند. برخی از ریتم های نامنظم قلب تهدید کننده زندگی و عامل ایست ناگهانی قلب هستند.
●بیماری کلیوی – ممکن است ناشی از نارسایی قلبی باشد یا بصورت همزمان وجود داشته و عامل بدترشدن وضعیت قلبی شود
●بیماری کبد – این می تواند ناشی از نارسایی قلب راست و برگشت جریان خون از قلب به کبد (احتقان کبدی) باشد.
درمان نارسایی قلبی
نارسایی قلبی یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است. در حالی که درمان هایی وجود دارد که می تواند به رفع علائم کمک کند و پیشرفت نارسایی قلبی را کند کند، در بیشتر موارد یک بیماری مزمن است که نیاز به درمان مادام العمر دارد. درمان معمولاً شامل ترکیبی از تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی شما، داروها و گاهی اوقات تعبیه ضربان ساز سه حفره ای CRT و یا شوکر قلبی ICD برای محافظت از قلب شما در برابر ریتم های غیر طبیعی است.
رژیم غذایی و سبک زندگی – رایج ترین توصیه ها عبارتند از:
●وزن کردن روزانه – وزن کردن روزانه به تشخیص تجمع مایع کمک می کند که می تواند ناشی از بدتر شدن عملکرد قلب باشد. بهترین راه برای وزن کردن این است که هر روز در یک زمان معین روی یک ترازو بایستید (مثلاً صبح بعد از ادرار، اما قبل از خوردن صبحانه). هر بار که وزن خود را وزن می کنید، حتماً همان مقدار لباس بپوشید. اگر وزن شما در یک روز حدود ۱ کیلوگرم) افزایش یافت، با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین، اگر وزن شما در عرض یک هفته ۲ کیلوگرم افزایش یافت، با پزشک خود تماس بگیرید.
●کاهش مصرف نمک و آب :نمک موجود در رژیم غذایی می تواند باعث شود بدن مایعات اضافی را در گردش خون، ریه ها و جاهای دیگر حفظ کند. بنابراین، محدود کردن مقدار نمک (سدیم) در غذاهایی که می خورید می تواند به کنترل نارسایی قلبی کمک کند
مقدار مایعاتی که می نوشید نیز مهم است. برای افراد مبتلا به نارسایی شدید قلبی، اغلب نوشیدن کمتر از ۲ لیتر مایعات در روز را توصیه می کنند. این شامل آب و همچنین سایر مایعات (آش و سوپ، میوه جات پرآب و اب میوه و … ) می شود. پزشک تان ممکن است بسته به وضعیت شما راهنمایی های دقیق تری در مورد مصرف مایعات به شما بدهد.
●حفظ وزن مناسب – اگر اضافه وزن دارید، قلب شما باید برای تامین خون و اکسیژن بدنتان سخت تر کار کند. حفظ وزن سالم، فشار روی قلب شما را کاهش می دهد و همچنین می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. از سوی دیگر، کاهش وزن زیاد و سریع بدون تلاش می تواند نشانه ای از تشدید نارسایی قلبی باشد.
●اجتناب از سیگار کشیدن – سیگار خطر ابتلا به حمله قلبی را افزایش می دهد و می تواند نارسایی قلبی را بدتر کند. اگر سیگار می کشید، با پزشک خود صحبت کنید تا در ترک سیگار کمک بگیرید
●مصرف نوشابه های الکلی – می تواند موجب تشدید نارسایی و افزایش خطر مرگ و میر شود.
●ورزش منظم – تا حدی که علائم شما اجازه می دهد، ورزش بیشتر روزهای هفته می تواند به بهبود آمادگی قلبی عروقی و تقویت عضلات شما کمک کند. در نتیجه، می تواند علائمی مانند تنگی نفس و خستگی را که در افراد مبتلا به نارسایی قلبی رایج است، بهبود بخشد. فعال تر شدن نیز می تواند به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید. قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید، با پزشک خود صحبت کنید. همچنین ممکن است یک برنامه “بازتوانی قلبی” توصیه شود، که یک رویکرد شخصی برای ورزش ایمن برای بهبود عملکرد قلب و سلامت کلی شما است.
دارو درمانی – داروها برای درمان علائم نارسایی قلبی و همچنین کاهش سرعت پیشرفت یا حتی معکوس کردن روند نارسایی قلب استفاده می شوند. ثابت شده است که برخی از داروها عمر را طولانی می کنند. بسیار مهم است که داروهای خود را هر روز به موقع مصرف کنید. اگر توانایی مالی ندارید یا در مصرف داروهای خود مشکل دارید، با پزشک خود صحبت کنید.
تفاوت هایی در داروهای مورد استفاده در انواع مختلف نارسایی قلبی ( نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته و نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده) و نیز علل نارسایی قلبی (ایسکمیک، دریچهای، فشار خون، عفونی، ارثی و …) وجود دارد.
داروهای نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته – اکثر افراد مبتلا به این نوع نارسایی قلبی حداقل چهار دارو یا بیشتر لازم است. آنها عبارتند از:
●داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ACE ، مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین ARB و یاگروه دارویی ترکیب ARB با مهار کننده نپلریزین RNI : این داروها سیستم رنین آنژیوتانسین را بلوک می کنند و نیز عروق خونی را گشاد و فشار خون را کاهش می‌دهند و به طور مستقیم عملکرد قلب را بهبود می بخشند. . این داروها می توانند به افزایش طول عمر کمک کنند. برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، با دوز کم شروع و سپس هر چند هفته یکبار آن را در صورت نیاز افزایش می دهد.
فقط توجه کنید که از این سه گروه دارویی بر اساس صلاحدید پزشک معالج تان، فقط باید یکی از این نوع داروها را مصرف کنید.ترکیب دو یا سه گروه دارویی خطرناک است.
مهارکننده های ACE گاهی اوقات می توانند باعث سرفه خشک شوند، با پزشک خود مشورت کنید.در این صورت ممکن است ARNI یا ARB ترجیح داده شود. اگر سابقه آنژیوادم (تورم ناگهانی صورت، دهان، زبان یا سایر قسمت‌های بدن) دارید، مهم است که این موضوع را به پزشک خود بگویید، زیرا افراد مبتلا به آنژیوادم نباید از مهارکننده‌های ACE یا ARNI استفاده کنند.
برخی از نمونه‌های مهارکننده‌های ACE عبارتند از انالاپریل، کاپتوپریل و لیزینوپریل
برخی از نمونه‌های مهارکننده‌های رسپتور آنژیوتانسین: والزارتان و لوزارتان
مهارکننده‌های دوگانه رسپتور آنژیوتانسین با مهار کننده نپلریزین: یک داروی ساکوبیتریل والزارتان با ۴ برند ایرانی آرترستان، الپیدو، بیتوال و زیوالس در دسترس است. برند اصلی آن Entresto و Oneptus می باشد
مسدود کننده گیرنده بتا – از قلب در برابر اثرات نامطلوب برخی هورمون‌ها (که در نارسایی قلبی فرد افزایش می‌یابد) محافظت می‌کنند. این داروها همچنین می تواند ضربان قلب و فشار خون شما را کاهش دهد. برخی افراد بلافاصله پس از شروع مصرف آن احساس ضعف دارند که بدلیل کاهش کار قلبی با هدف محافظت و بهبود عملکرد قلبی می باشد. این دارو می تواند به افزایش طول عمر کمک کند. برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، پزشک شما را با دوز کم شروع می کند و سپس هر چند هفته یکبار آن را در صورت نیاز افزایش می دهد.
برخی از نمونه‌های مسدودکننده‌های بتا شامل کارودیلول متوپرولول XL و بیزوپرولول است.
آنتاگونیست گیرنده مینرالوکورتیکوئید – آنتاگونیست های گیرنده مینرالوکورتیکوئید از قلب در برابر اثرات هورمونی ناشی از نارسایی قلبی محافظت کنند. آنتاگونیست گیرنده مینرالوکورتیکوئید همچنین نوعی دیورتیک بوده به بدن کمک می کند تا از شر نمک و مایعات اضافی خلاص شود و پتاسیم را حفظ کند. این مهم است زیرا سایر دیورتیک‌ها گاهی اوقات باعث می‌شوند بدن پتاسیم زیادی را از دست بدهد، که بدن برای کار طبیعی به آن نیاز دارد
هنگام مصرف این نوع دارو، انجام منظم آزمایش خون برای بررسی سطح پتاسیم و مشاهده عملکرد کلیه ها بسیار مهم است.
برخی از نمونه‌های آنتاگونیست گیرنده مینرالوکورتیکوئید عبارتند از اسپیرونولاکتون و اپلرنون
مهار کننده SGLT : ابتدا برای درمان دیابت به کار گرفته شدند ولی با توجه به اثرات بارز در کاهش عوارض قلبی عروقی بویژه در نارسایی قلبی، در بیماران نارسایی قلبی حتی بدون دیابت کاربرد دارند.
نمونه مهار کننده SGLT : عبارتند از امپاگلیفلوزین و داپاگلیفلوزین
علاوه بر داروهای فوق، بسیاری از افراد برای کنترل علائم خود نیاز به مصرف داروهای دیگری نیز دارند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ادرارآور(دیورتیک) – افراد مبتلا به نارسایی قلبی اغلب دچار تورم (ادم) در ریه ها (ادم ریه) ویا در پاها و مایع کبد می شوند. یک دیورتیک به شما کمک می کند تا دفع مایعات اضافی راحت تر شود. دوز دیورتیک نیاز به نظارت و تنظیم دقیق توسط پزشک با در نظر گرفتن تغییرات در رژیم غذایی، بیماری زمینه ای یا سایر داروها دارد.
ایوابرادین : نوع دیگری از دارویی است که برای کاهش ضربان قلب استفاده می شود. اگر ضربان قلب شما با بتابلوکر هنوز کمی بالا باشد، یا اگر نمی توانید از بتا بلوکر به اندازه کافی استفاده کنید، ممکن است پزشک شما ایوابرادین را تجویز کند.
نیترات با هیدرالازین – معمولا نیترات و هیدرالازین با هم تجویز می کنند. این ترکیب از داروها گاهی اوقات در افرادی که نمی توانند از مهارکننده های ACE، ARB یا ARNI استفاده کنند استفاده می شود. متأسفانه، این داروها اغلب عوارض جانبی (مانند سردرد و حالت تهوع) ایجاد می کنند، بنابراین پزشکان معمولاً قبل از پیشنهاد گزینه های دیگر را امتحان می کنند.
●دیگوکسین – دیگوکسین به پمپاژ قلب با نیروی بیشتری کمک می کند. این می تواند به کاهش برخی از علائم نارسایی قلبی کمک کند.
سایر ملاحظات:
●دارو برای کنترل فشار خون – اگر فشار خون بالا دارید، پزشک ممکن است داروهایی برای کنترل آن تجویز کند.
درمان ریتم قلب – در برخی از افراد مبتلا به نارسایی قلبی، ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی) ایجاد می شود. برخی از ریتم های غیر طبیعی قلب با دارو درمان می شوند.
اگر شرایطی دارید که باعث ریتم غیر طبیعی قلب می شود، پزشک ممکن است دستگاهی را توصیه کند که به قلب شوک وارد کند و آن را به ریتم طبیعی بازگرداند. دستگاه دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت ICD نامیده می شود. زیر پوست در قسمت بالایی سینه شما کاشته می شود
یکی دیگر از مشکلات احتمالی در افراد مبتلا به نارسایی قلبی،بلوک در هدایت الکتریکی قلب است که می تواند کاهش راندمان قلب شود. نوع خاصی از ضربان ساز به نام «درمان همگام سازی مجدد قلبی» CRT یا ضربان‌سازی دو بطنی یا سه حفره ای ، می‌تواند این مشکل را درمان کند.
جراحی – گاهی اوقات جراحی برای افرادی که نارسایی قلبی دارند و همچنین به بیماری عروق کرونر قلب یا بیماری شدید دریچه های قلب مبتلا هستند توصیه می شود. این ممکن است شامل جراحی دریچه قلب یا جراحی بای پس عروق کرونر CABG یا هر دو باشد. CABG روشی برای دور زدن عروق کرونر تنگ یا مسدود شده و بازگرداندن جریان خون به عضله قلب است
درمان نارسایی قلبی پیشرفته – پیوند قلب است. می تواند برای برخی از افراد مبتلا به نارسایی شدید قلبی که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند مفید باشد. با این حال، غربالگری دقیق برای اطمینان از مناسب بودن پیوند قلب مورد نیاز است. علاوه بر این، عرضه قلب های موجود برای پیوند محدود است، بنابراین بیشتر افراد باید ماه ها یا حتی سال ها منتظر بمانند تا قلب جدید در دسترس باشد. افرادی که پیوند قلب انجام می دهند، قبل و بعد از جراحی به دقت پیگیری می شوند، زیرا خطرات زیادی وجود دارد.
پزشک شما ممکن است دستگاه کمکی بطن چپ LVAD ( معمولا Heartmate-3) را به جای پیوند یا زمانی که منتظر پیوند هستید توصیه کند. این دستگاه پمپی است که با جراحی در داخل قفسه سینه کاشته می شود و برای بهبود جریان خون در بدن در هنگام ضعیف شدن پمپ قلب طراحی شده است. عوارض LVAD ها شامل خونریزی، لخته شدن خون و عفونت است.
چگونه از خود مراقبت کنید
تشخیص نارسایی قلبی می تواند ترسناک و استرس زا باشد. چند کار وجود دارد که می توانید برای مدیریت وضعیت خود انجام دهید:
●حتما داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. وقتی احساس بهتری کردید از مصرف دوز صرفنظر نکنید. اگر در پرداخت هزینه داروهای خود مشکل دارید، با پزشک خود صحبت کنید گاهی جایگزینی با داروهای کم قیمت تر با اثرات قلبی عروقی قابل قبول مقدور است.
●اگر داروهایتان عوارض جانبی یا مشکلات دیگری ایجاد کرد، به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک شما ممکن است بتواند شما را به داروی دیگری تغییر دهد یا دوز شما را کاهش دهد تا از عوارض جانبی آزاردهنده جلوگیری شود.
●به احساس خود توجه کنید و به دنبال علائمی باشید که نارسایی قلبی شما در حال بدتر شدن است. در صورت وجود هرگونه تغییر به پزشک خود اطلاع دهید.
چه زمانی باید مجدد زودتر از موعد به پزشک خود مراجعه کنید؟
●تنگی نفس شدید.
●ناراحتی یا درد قفسه سینه که بیش از ۱۵ دقیقه طول می کشد و با استراحت بهبود نمی یابد – اگر پزشک برای درد قفسه سینه نیتروگلیسیرین تجویز کرده است، آن را طبق دستور مصرف کنید و اگر دردتان برطرف نشد، کمک بگیرید.
●غش کردن یا هز هوش رفتن/ افتادن.
●تنگی نفس فزاینده یا جدید
●سرفه جدید یا تشدید شده، به خصوص اگر مواد کف آلود یا خونی سرفه می کنید
●افزایش تورم ساق پا یا مچ پا
●افزایش وزن ۱ کیلوگرم در یک روز یا ۲ کیلوگرم در یک هفته
●ضربان قلب تند یا نامنظم
